Szczepić, nie szczepić

Zmniejszenie prawdopodobieństwa zapadnięcia na choroby zakaźne, możliwe jest dzięki podporządkowaniu się wymogom dostępnym w programie szczepień ochronnych. Wymienia się dwie części programu. Jedna z nich obejmuje spis szczepień obowiązkowych a druga zalecanych. Obowiązek przyjęcia do organizmu tej biologicznej substancji zawierającej antygeny w ilości bezpiecznej, a wywołującej odpowiedź organizmu w postaci wytworzenia przeciwciał, mają osoby narażone na niektóre choroby oraz dzieci i młodzież do 19 roku życia. Pierwsze dwie szczepionki podaje się dziecku już w jego pierwszej dobie życia. Jest to szczepienie na WZW B oraz gruźlicę. Niegdyś nie były dostępne te szczepienia i bywało, że ludzie chorowali na gruźlicę. Ówczesna wiedza i dostępne leki często nie sprawdzały się. Jeśli chodzi o WZW B to konieczność zaszczepienia się mają osoby, które czeka jakiś zabieg chirurgiczny, ci którzy są narażeni na zachorowanie i ludzie przewlekle chorzy, chociażby na WZW C. Wirusowe zapalenie wątroby, niezależnie od typu, jest niebezpieczne. Każde z nich prowadzi do uszkodzenia wątroby, z czasem marskości. Choroby wątroby są trudne do całkowitego wyleczenia, dlatego lepiej zapobiegać im, niźli potem cierpieć. Niestety nie ma jeszcze szczepienia na WZW C, a to ono wydaje się być najpoważniejszą odmianą ze wszystkich wirusów wątroby. Szczepienia obowiązkowe są finansowane przez państwo, chociaż program szczepień ochronnych przewiduje tylko ich podstawowe wersje.